ما بیش از آنچه که تصور می‌کنیم قدرت شکل دادن به داستان‌های خود را داریم.
یک خانم دانش‌آموخته علوم، یک دهه بصورت درخشانی تحصیلات درجه یک را پشت سر گذاشت. اما صنعتی که او فکر می‌کرد می‌تواند خود را برای پیشرفت در آن زمینه تجهیز کند، دچار یک رکود ناگهانی شد و امیدش را برای یافتن کاری که برای انجام آن آموزش دیده بود، ناامید کرد.
سوابق عالی تحصیلی و مهارت‌های او در مقابل داستانی که خودش دربارۀ آینده تعریف کرد بی‌ارزش بود.
امید بر روایت درونی ما از خودمان تأثیر می‌گذارد. مانند دیافراگم لنز دوربین که میزان رسیدنِ نور به فیلم را کنترل می‌کند. این کار ما را باهوش‌تر می‌کند، مقاومت ما را افزایش می‌دهد و قاطعیت ما را تقویت می‌کند.
ما ممکن است توانایی تغییر صحنه را نداشته باشیم اما می‌توانیم دیدگاه خود را تغییر دهیم.
ما بیش از آنچه تصور می‌کنیم قدرت شکل دادن به داستان‌های خود را داریم.
نظر شما چیه؟
چطور داستان خودتون رو شکل می‌دهید؟
بدون دیدگاه